Mehmet Ali gene de evlenecek
Eşinize, dostunuza sorun, bakın; «Magazin haberi deniyor, sence bundan maksat nedir?» diye. Alacağınız cevaplar arasında şuna benzer tariflere çok rastlayacaksınız:
– Şarkıcıların, oyuncuların, sanatçıların sevgilileri, kavgaları, evlenmeleri, boşanmaları hakkında haberler, fotoğraflar.
Bizde daha çok böyle. Ama mesela Ayverdi Sözlüğü kelimenin anlamını genişletme ihtiyacı duymuş. (Kelime Fransızca ve İngilizce’de mağaza anlamından türemiştir: «Her çeşitten mal ve eşya satılan büyük dükkân.» Arapça mahâzin de, malum mahzen’in çoğuludur, ki bu bilgiyi ancak Devellioğlu’nun Osmanlıca-Türkçe Lugati’nde bulabilirsiniz.)
Bizdeki yaygın anlamıyla magazin dünyamızın önde gelen simalarından biri Mehmet Ali Erbil’dir. Son günlerde -sahnelerde, ekranlarda değil de- magazin dünyasında adı gene çok anılır oldu. Dördüncü eşi ve oğlu Ali Sadi’nin annesi Tuğba Coşkun bu yakınlarda boşandıkları için. Dün Hürriyet-Kelebek’te onunla yapılmış bir sayfalık bir mülakat vardı. Fotoğraflarda çocuklarını, artık güzel bir genç kız olan Yasmin ile minik delikanlı Ali Sadi’yi seyrettim. Zihni Küçümen sayesinde tanıyıp sevdiğim Sadettin Erbil’in torunu Ali Sadi’yi, Mehmet Ali ile yıllar önce, Sadi daha dünyaya gelmeden de konuşmuştuk. Şimdi bu kıvırcık saçlı güzel çocuğu gördükçe o konuşmamızı hatırlıyorum.
Önce onu anlatayım. CNN Türk’te Hakkıyla Sohbet adı altında dostlarla konuşuyorduk. Mehmet Ali’nin büyük tv şöhretlerinden (bugün de öyledir) biri olduğu günler. İkinci eşinden ayrılmıştı, yeni bir gelişme var mı bahsine geldik.
– Kızım var, bir de oğlum olsun isterim, ama şu anda bir evlilik kesinlikle söz konusu değil, cevabını vermişti.
Ben de bizi seyredip dinleyen genç kızları uyarma ihtiyacı duydum o zaman:
– Bu deli fişek, erkek çocuk isterim bahanesiyle ortalarda gezinecek. Çocuğu doğurmakla kalabilirsiniz, tehlikeden haberiniz olsun, dedim.
Çok güldük o gün. Evet, oğlu oldu Mehmet Ali’nin (Allah bağışlasın!), ama ben de haksız değilmişim: Son boşandığı Tuğba, yanılmıyorsam dördüncü eşiydi.
Bizim milletin eğlenme formatı en kısa ifadesiyle (sözlüklerin tarifini benimsemeden söylüyorum bunu) sululuk’tur ve bizde bunun krallarından biri de Mehmet Ali Erbil’dir. Sulu diye biz, «kalbi tertemiz, insan incitmekten korkan, ama hayatı fazla ciddiye alma budalalığı da etmeyenler»’e deriz.
Demirhan Hararlı yapmış mülakatı. İyi etmiş, bu Ayşe Arman tarzı bir konuşma değildi.
Okumanızı isterdim. Ayrıldığı eşinden Mehmet Ali gibi bahseden bir erkeği magazin dünyasında değil, arasanız Türkiye’de zor bulursunuz.
– Tuğba çok üzüldü, hiç hak etmediği eleştiriler aldı, diyor. Önemli olan çocuğumuzun ruh sağlığı. Aklı başında iki insan olarak bir pedagogdan yardım aldık. Ben, anne olarak Tuğba’ya çok güveniyorum. Ben de anne-baba ayrılığının ne kadar travmatik olduğunu bilirim. (Bilir, bu yüzden Ankara’da tiyatro okuduğu yıllar çamaşarını yıkayacak bir yakını bile olmadığını anlatmıştı bana bir televizyon programında, bilenler vardır herhalde.)
Sululuk, kötü niyet beslemeyen, iyi ve insana saygı ilkelerinden ayrılmayanların neşesi ve eğlenme, eğlendirme tarzıdır. Mehmet Ali de, İstanbul efendiliği hiç eksilmeyen bir sahne ve ekran yıldızımız.
(Bekâr hanımlara not: Adam hâlâ «âşık olursam evlenirim» diyor. Benden söylemesi!)
Okurlarıma da sorayım, dedim
Elektronik yazışmalar ağır bastı galiba, bana gelen bildiğimiz mektup sayısı ve telefonla aramalar da çok azaldı.
Ne de olsa konuşma, yazışmadan daha canlı, daha sıcak bir iletişim türüdür. Telefonda arama sebebi kısa bir sual olabilir, ama sesinden kafa dengim biri olduğunu çıkarırsam arayanın, uzun uzun sohbet ettiğimiz de olurdu. Yazdıklarıma dair tereddütlerimi, bu vesilelerden faydalanarak okurlarıma sorabilirdim. Bu imkân çok azaldı son yıllarda.
– Pekiii... Mümkün olsa ne konuşurdum okurlarımla, diye de sordum kendime.
Zihnimde şekillenen cevabı, bir sual olarak size soracağım.
– Gazetelerde ve dahi Radikal’de köşekadıları siyasetle «mübalağa üzre» meşgul görünüyorlar. Sizce, doğru mudur bu yaptıkları? Ötegeçedeki M. Ali Erbil yazıssının içeriği, işten döndüğümde Gülseren Hanım’ın sofra başında «Ne haberler?» yevmî sualine öncelikle vereceğim cevaplardan biriydi. İlgiyle dinlerdi. Uzun uzun konuşurduk.
Siyaset ve sözüm ona sair ciddî konular yanında, sizlere, karı-koca arası başbaşa yemek sofralarında konuşulanları da yazsam, nasıl karşılarsınız?
Dil Yâresi
Erdoğan ve Akif Beki
* Akif Beki’nin Türkçe bilgisine ve kelime haznesinin zenginliğine hayranlık duymaya başladım.
Dünkü yazısında altını çizdiğim ifadeler var:
* Sadık tilmiz’leri («öğrenci, çırak»).
* Cahil cesareti sendrom’u («teşhisi kolaylaştıran bulgu ve belirtiler»).
* Bilgiyle, argüman’la, sofistikasyon’la işleri yok («delil, kanıt, iddia» ve «1. hile katma, bozma, karıştırma»; 2. «yapmacık, doğallıktan uzaklık»).
* Acziyet («yetersizlik» diyorum ben, sözlüklerde bulabileceğiniz bir kelime değil).
* Vukufiyet’leri yetmez. (Arapça vukuf’tan Türkçe’de türetilmiş kelime, «vâkıf olma, haberdar olma» anlamında.
Yazar, Tayyip Erdoğan’a başbakanlığı sırasında danışmanlık etmiş biridir, deniyor. Ben Tayyip Bey’in, eski danışmanı gibi eskimiş kelimeler kullandığını hiç hatırlamıyorum. Yani Akif Beki’nin bunları ondan öğrenmiş ve yazısına marifettir diye serpiştirmiş olması ihtimali pek yok.
Tayyip Bey dün kürsüde, bir kelimeyi ısrarla yanlış telaffuz ederek nemalanma, diyordu; doğrusu nemâlanma’dır, ilk «m»nin önündeki «a» kısa değil uzun söylenecek. Dil ulemasından bir müşavirin, böylesine bir hatayı düzeltmiş olması gerekmez miydi?
