Aklımın
uçurumundayım yine..
Sıradakilerin içinde,
Sırasıyla gelen acı sancı üst üste,
...Sıradaki dedim de,
Hiç sıraya girmedim bile bile..
Sonra;
Gördüm..
Daha önce kördüm diye değil,
Sebep,bakmayı bilemediğim..
Sonra;
Kırıkları dağıttım önüme..
Daha önce bir öce düşmediğimden,
Sebep,intikam almayı beceremediğimden..
Kirpiklerinde hep iki soytarı damla..
Ağlama,gülerek..
Gün,akşam belasında,darda..
Karınca kararınca..
Kargaşaların kar başlangıcında..
Yani kış anladığınca..
Karınca zararınca..
Ağustos böceğinin sazı,ağzımda..
Karım'ca kararınca..
Yani namus,sus,pus..
Sahiplenmelerde varlığınca..
Yalnız,yalnızken..
Yalnız,yalnızlığın içindeyken..
Yalnız kalma bahanelerinde..
Sebep,
SEN..
Karınca yararınca..
Dişlerim kırıldı yalnızlığın izbe vuruşlarında..
Sonra,düşlerimde kırıldı konuşmaya hazır çatlaklıklarda..
Yani bir bakıma dişlerimi söken düşlerimide söktü..
Döktü..
Bir dörtlük yazılacak kadar dar bir göktü..
Sığdırılmamak üzere daraltılmış,ümüğü soluğu sıkılmış,bıkılmış..
Yani,anlat demekle başlayan ve anlattıkça anlaşılmaz hale gelmelerde..
Her an sonradan sonra olup kalışında bir önceki beriye..
Deliyim,aklına..
Deriyim,etinin üstündeki saklına..
Derim yinede..
Derdiklerini dürmeden ve demeden soka soka gözbebem'e..
Dinlerim..
Yirmilik düşlerim çürüdü..
Yirmilik düşlerimde apse..
Yirmilik düşlerime düşürülmüş bir hapse dayandı,
SEN..
Çok daha uzun gecelerde,
Çok daha uzak hecelerle,
Uzatırsak dahada yazarım..
Uzatmayalım..
Uzatmalardayım..
Sesimin ateşi çıktı..
Ağzımda adın,havale..
Sessizliğim sıtmalarda..
Yani nevalesi sağlam bir taşıma bu benden sana doğru nakli
maneviyatlarda..
Önce,ellerimden üşüdüm ve düşürdüm adını..
Kar'ınca soğuğunca..
Sonra..
Sonrasız..
Sonsuz..
Soluksuz,
Boğmacalardaki bulmacalarda..
Yukarından aşağıya,
H
A
R
F
S
İ
Z
..
Daha mı?
Yaşamadan anlatamam ki daha sonramı..
Emre GÖKCE / • •AKLIMIN UÇURUMU• •
