Sende kendime ait birşeyler
buluyorum.
Bir resim, gizemli bir gülüş, naz,
kapris, güzellik.
Hayır, bunlar sen değilsin.
Sen bu değilsin.
Farklı birşey.
Biblolar, kitaplar, kartpostallar,
şiir defterin.
Hayır, bunlar da değil.
Evet sende kendime ait birşey
buluyorum.
Şu çılgın fikirlerin, ya da umarsız
davranışların.
Yapılmaması gereken şeyleri yapman,
yolda sigara içmen mesela.
Ne bileyim, renkler eklemek istemen
kırlangıcın kanadına,
her akşam balkonunda dudak payı
bırakılmış hüznü yudumlaman.
Bazen de yüzünde bir karış melalle
görmem seni.
İşte bunlar sensin.
Bitmez tükenmez hayallerin, merakın,
hobilerin, yakınmaların,
aşıkların ve her seferinde sana
yenilen gözlerim.
Konu-komşu, dedikodu kimin umurunda.
İkide bir yüzüme çarpılan bir günah
gibisin.
Yine de seviyorum seni,
aklının eremeyeceği kadar.
Kalbime sığmaz
oldun.
İbrahim Tenekeci/ Üzgünlük
