Gecenin
3 ü….
Buz gibi evde sensizlik nöbetindeyim…
Voltalarımda sen..gözyaşlarımda sen..dilimden zaten hiç düşmedin…
Dakikaları sayıyorum…her geçen saniye acıma acı yüklüyorum…
Bilmem daha ne kadar dayanır yüreğim…
Masanın üzerinde kaldı sofra bir şeyler hazırladım yiyemedim…
Anladım ekmekte senmiş..su da..aldığım nefesim senmişsin…
herşey senmişsin…yeni anladım…
yastığına sarıldım…öptüm..kokladım…
içime çekmeye kıyamadım kokunu ya biterse diye…
uyuyayım dedim mezardan beter soğuk..karanlık…yatağım…
gözüm sokağı karış karış taradı…
ha geldi ha gelicek derken 1 hafta olmuş…
beni bekletme…
beni hasretinle diri diri gömme…
beni kokunsuz..beni sensiz..beni sessiz bırakma…
sana muhtaç her zerrem…
kalbim sen diye atarmış…şimdi yavaş yavaş tükenmekte yokluğunla…
nefessiz nasıl kalınmıyorsa..bilki bende sensiz kalamıyorum…
bugün bayram…
geliver yuvama..çocuklar gibi şenlensin yüreğim…
bir kere söz geçir gururuna…
yüreğimden dökülenler..
