keşke hep çocuk kalsaydım anne
hep senin küçük kızın olsaydım
hiç büyümeseydim ve her gittiğin yerde kucağında taşıdığın olsaydım
senin üstüme giydirdiklerinle gezse
önüme koyduğun yemekten başkasını bilmeseydim
keşke hep o renkli tokalarla saçını topladığın
dön bakim güzel kızıma dediğin olsaydım
gözlerimin içi keşke hep o günkü gibi parlasaydı anne
ağladığım tek şey almadığın oyuncağım olsaydı
sevmediğim tek şey dışarıda topumla oynarken eve çağırman olsaydı
kekse hep çocuk kalsaydım anne
geceleri koynunda uyusaydım hep
burnumla dudaklarımı boynuna yapıştırıp kokunla uyuyan kızın olsaydım
hiç büyümeseydim orda o kokuyla ölseydim ben anne
tanımasaydım bu hayatı
okumasını yazmasını bilmeseydim
tek bildiğim sana olan sevgim olsaydı
kekse hep çocuk kalsaydım anne
özenip senin kıyafetlerini giyseydim hep
gizlice makyaj malzemelerini sürseydim
sen yokken topuklu ayakkabılarınla evde halıların üstünde gezseydim
ve sen sadece bunlar için kızdığında beni ağlatsaydın
üzülmekle acı çekmenin arasındaki farkı hiç bilmeseydim ben anne
keşke hep çocuk kalsaydım ben anne
elinde oyuncak gibi oynadığın
kollarına bacaklarına ip takılmış sadece sana tabi bir kukla olsaydım keşke
canımı acıtan tek şey yaramazlık yaparken kestiğim elim olsaydı
düştüğümde yaraladığım bacağım olsaydı
ben gerçek yaranın ne olduğunu keşke hiç bilmeseydim anne
ağladığım tek şey beni azarlayışın olsaydı
bildiğim en büyük yalan uyumazsam beni öcülerin götüreceği olsaydı keşke
mutlu olduğum en büyük şey bana aldığın çikolatalar oyuncaklar olsaydı
mutlu olduğum tek şey parktaki kaydırağım olsaydı
keşke ben hep çocuk kalsaydım anne
korktuğum tek şey sarı eteğime tırmanmış bir böcek olsaydı
korktuğum tek şey yağmurda çamur olmuş üstüm başım olsaydı
korktuğum tek şey ya sen bana kızarsan olsaydı
korktuğum tek şey zayıf gelen karnem olsaydı
keşke ben hep çocuk kalsaydım anne
sadece kırdığım bardağın utancıyla yüzüne bakamıyo olsaydım hep
ben hep sadece senin yanında ağlasaydım anne
hep senin yanında gülseydim
yine bana o anlamayan aklımla türk filmleri izletseydin anne
sen ağlarken ben sana ağlasaydım sadece
keşke ben hep o anlamayan akılla olsaydım anne
keşke ben hep sadece sen ağladığın için ağlasaydım
keşke ben hep çocuk kalsaydım anne
hiç yanından ayrılmasaydım yanındaki huzuru hep yanında yaşasaydım
keşke ben hiç büyümeseydim anne
okumasaydım yazmasaydım tanımasaydım bilmeseydim görmeseydim anne
ben hep senin küçük kızın kalsaydım
ama ben büyüdüm anne
acılar çekiyorum üzüntüler değil anne
artık çocuk parkındaki kaydıraklardan mutlu olmuyorum
oyuncaklarımda var çikolatalarımda
ama ben neden mutlu değilim anne ?
ağlıyorum anne ama sen ağlamadan ağlıyorum artık
sarı eteğime çıkan böcekten korkmuyorum ben artık
ben insanlardan korkuyorum anne
yağmurda üstüme bulaşan çamurdan değil
artık başkalarının zorla üstüme bulaştırdıkları çamurdan korkuyorum
hiçbir gece koynunda kokunla uyuyamıyorum
ve kimsede o kokuyu bulamıyorum ben anne
artık ben büyüdüm anne
mutsuzum sana mutsuzluğumu söyleyemiyorum anne
acı çekiyorum saklıyorum sen yeter ki üzülme diye
gitmek istiyorum gidemiyorum kalmak istiyorum kalamıyorum
aslında ben tekrar çocuk olmak istiyorum anne
her gittiğin yerde kucağında taşıdığın olmak istiyorum
üstüme senin giydirdiklerinle gezmek
önüme koyduğun yemekten başkasını bilmemek istiyorum yine
ben tekrar küçük kızın olmak istiyorum anne lütfen kabul et
artık o türk filmindeki şarkıya bende ağlıyorum anne
artık benimde topuklu ayakkabılarım var
benimde makyaj malzemelerim var
ama hiçbiri mutluluk vermiyo anne
ben artık büyüdüm
keşke hiç büyümeseydim anne
bildiğim tek dünyam oyuncaklarım olsaydı
keşke görmeseydim ben bu dünyayı be anne
kekse ben hep çocuk kalsaydım anne …
