Oyun
oynayarak çocuklar, kendileri hakkında bilgi kazanır, çevresinde olan
bitenlere anlam verir ve kendi kavramlarını geliştirirler. Ayrıca
çocuklar gerçek hayatı taklit ederek içsel çatışmalarla ve yaşadıkları
stresle başa çıkmayı, duygu ve düşüncelerini ifade etmeyi oyunla
öğrenirler. Oyun, çocukların fiziksel, duygusal, sosyal ve zihinsel
alanda birçok becerileri kazanmalarına fırsat yaratır.
Dr. Rise Vanfeet oyun önemini şöyle özetliyor;
“Eğer çocukların oyunlarını anlarsak onları daha iyi anlayabiliriz.
Çocuklarla konuşmak yerine oyunlarını izleyerek düşünceleri,
duygularını, motivasyonları ve mücadeleleri hakkında çok daha fazla şey
öğreniriz! Oyun “ kardeşiğun dili” olarak tanımlanır ve eğer biz bu dili
öğrenirsek( ya da yeniden öğrenirsek), çocuklarımızla daha tatmin edici
ilişkiler yaşabiliriz (Vanfleet & Çetin, 2009). Oyun terapötik
etkiye sahiptir!
< Çocuklar duygu ve düşüncelerini, içsel çatışmalarını yetişkinler
gibi kolayca anlayıp ifade edemezler ve bu duygularıyla başa çıkamazlar.
Onlar için bunla başa çıkmanın, kendilerinin tanımanın yolu “oyun”dur.
Bu nedenle oyun terapötik etkiye sahiptir.
Oyunun terapötik etkisini Dr. Rise Vanfleet şöyle açıklıyor;
“Oyun terapisinin yararlarından biri çocukların kendilerini ifade
edebildikleri, yeni şeyler denedikleri, dünyanın nasıl işlediğini ve
sırlarını öğrendikleri ve sorunlarını çözmeye çalıştıkları güvenli bir
hava yaratmasıdır.
Biz yetişkinler olarak zorlayıcı bir sorunla karşılaştığımızda,
genellikle bir süre bu konu hakkında düşünür, ona farklı açılardan
bakar, seçeneklerimizi belirler ve bazen de bu konuyu güvendiğimiz
biriyle konuşuruz. Bizim için işler yolunda gitmediğinde zaman, aklımızı
kullanarak neler olduğunu ve gelecekte bu durumla nasıl başa
çıkabileceğimizi gözden geçiririz. Çocuklar da aynı şeyi oyun terapisin
de yaparlar, ancak farklı şekilde. Oyun terapisi bu tip bir öğrenmeyi,
ifadeyi, canlandırmayı, kendini keşfetmeyi ve gelişimi desteklemek için
uygun materyalleri ve ortamı sağlar.
