Tanrım neden bu acı.. nasıl gider o
Gözlerimi açıyorum bir sabah
Ve artık o yok..
Düşünmesi bile öldürür zaten
Hayatın acıması yok..
Buram buram yaşayamadım seni
Sen yaşarken hayatını...
Aslında hep yanındaydım senin
Bana uzak olduğun kadar..
Seni O'ndan daha çok mutlu edebilirdim
Eğer sende sevseydin beni
Benim seni sevebildiğim kadar...
Ağlıyordum usul usul kimseye hissettirmeden
Nasıl söylerim resimlere... artık senin gittiğini
Göz yaşı döküyorum bana bıraktığın mektuba
Son cümlende birikti bütün damlacıklar
Söylerken aramızdaki bütün herşeyin bittiğini...
Beraber yediğimiz yemek duruyor hala masamda
Ana yemeğimiz balıktı.. aperatif olan benmişim
Kaşıkta hala duruyor tenin, kokun ise sardalyede
O zaman demiştim hayata : " sonunda seni yenmişim !! "
Lakin şimdi oturuyor yalnızlığın, kalkıp gittiğin sandalyede...
Unutmak istiyorum seni.. nolur yardımcı olun bana
Diyip dururdum etrafa içten içe haykırırdım..
Şimdi öğrendim ki:
Hayatı alt etmek için önce onu
Yenmen gerekir...
Görmemezlikten gelmek istiyorsan
Bazı unutamadığın şeyleri
Tek çaresi var !! arkadaş..
Sevmen gerekir...
