Sen gidersen,
mevsimler hüzün dolacak
varlığındaki bu ani gidiş
içimde derin yokluğu getirecek
her sabah oluşan umut
yerini çaresizliğe bırakacak
Sen gidersen,
içimden her şey gidecek
her gün bizi gören martılar
yanımdaki yokluğuna ne diyecek?
yağmurda senin için açtığım şemsiye
sensiz yağmurlara isyan edecek
Sen gidersen,
bu şiirler sen kokacak
sesini duyduğum telefonların olmayacak
kapımda sabırsızlıkla bastığın zil
ya üzerine atlayan siyah kedim
ısrarla seni soracak
Sen gidersen,
her yer sen olacak
yazdığım o dizeler boynunu bükecek
meydanda simitlerini seçtiğimiz çocuk
falımıza ısrarla bakan o sevimli kız
gidişin onlara iz bırakacak
Sen gidersen,
her duygu hasret olacak
otobüste oturduğumuz iki koltuk
başını omuzuma yasladığın o yolculuk
bitmesini istemediğimiz yollar
senin yokluğunda hüzün kokacak
Sen gidersen,
beni kim sevecek?
