Sevecen bir yürek taş oldu.
Sevinç gözyaşından nehir oldu.
Sitem nedir bilmeyen, tanımayan;
Şimdi hepsine nefret küfür oldu.
Hep sana yazardı şu eller şiir’ini.
Hep san toplardı dağlarda çiçekleri.
Hep sana uzanırdı sen vardın onlarda.
O pamuk gibi beyaz ellerindi avucumda.
Neler olmuyorki sensiz dünyamda.
İsyan her gün yenileniyor içimde.
Sensizliğe kalkıyorum her sabah.
Sensizliğin verdiği zulümler var içimde.
Gelde şu taş kalbim yumuşasın.
Gelde şu gözlerim sevinç yaşları döksün.
Gelde şu dilim sana söylesin en güzel.
Gelde sana yazsın şu ellerim en güzel...
