İçimin karanlığını aydınlatan sen
ve hala bir baltaya sap olamayan ben
uyumlu görünmesek de pencerenin dışından
kapıyı açıp içeri girenler bilirler
bizim toprak ve yağmur kadar uyumlu olduğumuzu.
sen toprağın en güzel hali
ve ben kurumuş toprağa düşen yağmur damlası
birbirimiz için yaratılmamış gibi görünsek de
yağmurlu bir bahar akşamında
gozlerin gözlerime
ellerin ellerime ve
yüreğin yüreğime değdiğinde
anladım
bir ağacı oluşturan kök ve gövde gibiyiz
ve sevdiğim
birimiz olmazsak öteki hiçbir şeye yaramaz...
