Benim kalemimde hürriyet yazmaz
Ömrüm dört duvar arasında
Her yanım soğuk
Karşımdakine karşı taarruza geçmiş
Tüm karanlıklar gölgeme üşüşmüş
Dar bir odanın yansımasıyım
Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum
Bir sarjörlük umudum var
Bu karanlıkta hangi Cumhuriyetin varlığına sığınayım bilmiyorum
Benim kalemimde hürriyet yazmıyor
Her nefes alışımda parantez içinde gösterdiğim tek şıksın
Aldığım her nefesin nüfuzu sendedir
Uçsuz bir haritadaki flu çizgilerle donatılmış tek seçeneğimsin
Sensiz bir günüm bin günüme eşittir.
Sevgilim;
Alnım toprağa bakıyorken
Tek içimlik sigaram varken
Vagon vagon bütün varlığımla /bütün hücrelerimle sana sıralanırken
Sen buhar olmuş çok ötelere gitmişsin
Ardında bir mum kadar ruh bırakıp gitmişsin
Bilmiyorsun giderken arkandan akan ırmağın
Hangi yöne akacağını bilmeden yüreğine aktığını…
Ben :
Karanlığa dikilmiş kitabeyim
koymadım bu destanın adını
Düşmedi iki yakamdan acının tadı
Adımlarımı sana göre ayarlıyorum
Ne kadar çabalasam da her seferinde yarım atıyorum
Gözlerine bakmaktan münezzehtir gözlerim
Her nefes alışımda gücümün yettiği kadar şiirlerimi hayatına dökerim
Evet hayatım akar yerini bulur
Lakin akan su gibi önüne ne gelirse alır götürür
Evet güneş doğduğu yeri aydınlatır
Lakin hangi açıdan doğarsa doğsun usul usul canını yakar
Ve hasret aydınlığın kollarına ağıtlı bir yalnızlık bırakır.
Sen:
zamansız doğan, ısıtmayan seher güneşisin
avuçlarıma düşen ve bir kez görebildiğim yağmur damlasından ibaretsin
sen dizelerimin satır aralarında saklı bir zaman
dudaklarımın arasında sönmeyecek sigaram
dizelerimin beyaz sayfalarda hece hece kanadığı sevdamsın
sevgilim sensizliği sensizlikle sarmaya çalışma
başaramazsın
öğren artık
dudaklarımdaki her heceyle başlarsın,gömülene kadar kanatırsın
ne zaman adını ansam
bir fırt daha çekerim sensizliğinin dumanını içime
ömrüm bir sensizlik kadar kısalır
paketimden bir sigara daha eksilir
duyman gerek beni ne zaman gizli öznesi sen olan cümleler kursam
kalbim gizliden gizliye ölür
ve ben sadece senle doğar senle batarım.
Varsın dünya ben bakınca siyah sen bakınca beyaz olsun
Varsın ben bakışlarının altında ezik kalayım
Senin gülüşünün altında düşlerim kaybolsa da
Baktığım tüm yıldızlar ölsün umurumda olmaz
Ben bu dünyada kıdemli bir aşığım sına beni
Üstüme senden gayrısını giyersem çıplak kalırım
Duy beni
Sadece senin gördüğün kadar alnımda ismin durur
Anla beni
Ben şarkılarımı duyduğun kadar söylerim
Ey tarihim
Ömrüm seni tekrarlamaktan başka hüner göstermez.
Sana yazdığım notalarımı duymuyorsan
Duyup ta kulaklarını tıkarsan canı yanar notalarımın
Ben yine bir aşığın edebiyle sesleniyorum sana
Sana yol alırken kavrulsun adımlarım
Dünün arkasına saklanmam yarınımın peşinden giderim
Gül gözlerine gökyüzünü sererim
Bütün mısralarımı sana sunuyorum yaprak yaprak
“Her imgenin boynunu büküp sevdayı yaralıyorum harf harf”
“Züleyha’nın ilk duası gibi dilimdesin yar”
Tüm iyi dileklerimi sana sunuyorum
İçimi kanatsan da seni çok özlüyorum
