son umudumu kaybettim ben,
yalancı tebessümünün ardından bakakaldım,
hisslerim çok derindi sevdiğim,
kalbim bitkin, gözlerim donuk,
nefes bile almak o kadar zor ki,
korkuyorum her yeni güne başlarken,
güneşin doğuşu göz kapaklarımı yakıyor uykusuzluktan,
ölüm bile bu kadar yakın olmamıştı, ve şimdi tek dostum o,
sigaramın dumanı sanki ruhumun sis perdesi,
kokusunu unuttuğum ilk gecenin,
ve geceliğin artık rüyalarımın kılavuzu,
karanlık, uçsuz bucaksız bir karanlık,
ellerimde bitmiş parfümün,
tekrar bilmek istedim,
tekrar hissetmek istedim,
ve belki de tekrar geri dönmek istedim,
bitmedi kuşkularım,
bitmedi ızdırabım,
aldandım yada aldatıldım,
bir önemi var mıydı, bilemedim,
belki de hiç bilmek istemedim...
