Ve sen yoksun artık
Ne sıcacık bakan gözlerin
Ne sarıldığım zaman yok olduğum
Senin benliğinde var olduğum dünyan
Ne beni yakan yüreğin
Ne yüreğime saklayacağım tek bir sözün var
Ve sen yoksun artık
yaşayamıyorum, nefes alamıyorum
çok canım acıyor kanıyor yaralarım
sevemiyorum insanları çünkü hiçbiri sen değil
beni saran varlığın nerde
ve sen yoksun artık
ben yapayalnız kaldım bu acımasızlıklarda
ben sensiz kaldım
gittin değilmi
tek söz yok yüreğime saklayacağım
tek bakış yok gözlerimde saklı kalan
kokun yok dudaklarımda ıslaklığın ve senin hayatında da ben
ve sen yoksun artık
uyuyamıyorum oysa ben günlerce sadece uyumak istiyorum
tek kavuşabildiğim rüyalarımda seninle buluşmak için
senin için
hani seninleyken en güçlü fırtınalara dayanabilen bir çınardım ya
şimdi bir meltem beni yıkıyor
sensizim
gittin ya beni
BENİ ANLAMAYAN İNSANLARLA BIRAKTIN YA
neydi bana nefretin
bu kadar acıyı bana yaşattın
bir tekediliş değil yokluğunun varlığını hissetmeme
neden olan acı
sensizlikle dövüşmem de değil
sanki yemin etmiş gibi acılarını sahiplenmekte değil
gidişin bir ihanete
bir yalnızlığa
bir yok oluşa
kabul edememek bunu anlamamak içimde fırtına...
kayboluş aşkalara insanlara son çığlık içimdeki yıkılışta
yapamam dayanamam bunu anlayamam anlatamam
bir tarafım seni inkar ederken
bir tarafım seni delice kabulleniyor çıkıp karşıma
yapmadım demeni bekliyor
ama sen yüreğime inat susuyosun
ve sen yoksun arık
keşke son kurşunu
yüreğime sıksaydın
bu kadar kanarmıydı içim
sen benim canımdın
aldın yaşayamadımki
senden sonra bir daha ben olamadım ki........
