“Müminler, müminleri bırakıp da küfre sapanları gönül dostu edinmesinler. Kim bunu yaparsa Allah`la ilişiği kesilir. Ancak bir sakınma ile onlardan korunmanız müstesna. Allah sizi kendisinden sakınmaya çağırır. Ve dönüş yalnız Allah`adır. ” 3- Ali İmran Suresi 28
Allah müminlerin müminlerle birlikte olmasını ister. Bana göre bunun iki nedeni vardır. Bunlardan ilki müminin vaktinin kıymetli oluşudur. Bu dünyada sınırlı vakti olan ve bu kısıtlı vakitte yaptıkları sonucu cennet ya da cehennemi hak edecek olan mümin vaktini çok iyi kullanmalıdır. Boş sözle, boş işle harcayacak vakti yoktur. Vakit ibadetle, hayra ve barışa yönelik işlerle harcanmalıdır.
“ İman edip hayra ve barışa yönelik işler yapanlar ise cennetin dostudurlar. Onlar da onun içinde sürekli kalacaklardır. ” 2- Bakara Suresi 82
Gerekli ibadetleri yapmak, Allah’ı çokça anmak, insanlara Allah’ın dinini anlatıp onları da doğru yola çekmek için çaba harcamak bir müminin yapacağı en güzel işlerdir. Tüm bunları yapabilmek için uygun ortamın var olması da kuşkusuz çok önemlidir. İnanmayanların ve inandıklarını söyleseler dahi buna uygun yaşamayanların yanında bunları başarmak çok da kolay değildir. Bu kişiler iyi vakit geçirmeyi, dünya nimetlerinde zenginleşmeyi kendilerine asıl amaç edindikleri için vakitlerinin çoğunu boş sözler ve boş işler ile geçirirler. Mümin de tabii ki eğlenir ama müminin hayattaki asıl amacı eğlenmek değil Allah’ın rızasını kazanmaktır. Dünyaya, dünya nimetlerine kapılmış bu kişilerin hayatları ve dolayısıyla muhabbetleri ise para, mal, gezmek ve alışverişin ötesine geçmez. Kuran’da müminlerin boş sözlerden kaçınması gerektiği açıkça vurgulanmaktadır.
“Boş lakırdıyı duyduklarında, ondan yüz çevirir şöyle derler: ‘Bizim amellerimiz bize, sizin amelleriniz size. Selam olsun hepinize. Biz cahilleri önemsemeyiz. ’” 28- Kasas Suresi 55
Bana göre Kuran’da inananların inananlar ile birlikte olmasının vurgulanıyor olmasının ikinci nedeni ise insanların çevrelerindeki kişilerden kolayca etkilenebilmeleridir. İnsan hep “olsun onlar yapmasa da ben güzel işler yaparım” diye düşünür. İş uygulamaya geldiğinde ise genellikle durum değişir ve dünya nimeti ve bunlar üzerine kurulu boş laflar hepimizi kolayca oyalar. Gereğince ibadet etmemenin, Allah’ı gün içinde hiç anmamanın, Allah yolunda çaba sarfetmemenin normal olduğuna inanırız zamanla. İbadetleri ve hayırlı işleri önce akşamlara, “eve dönünce”lere erteler zamanla da tamamen bırakırız.
Öyleyse müminler birlikte olmalı, birbirlerine sarılmalı, birbirlerinden güç almalıdırlar. Birlikten kuvvet doğduğunu unutmadan, birbirimizi daha çok motive ederek Allah yolunda elbirliği ile çalışmalıyız; hem kulluk etmeliyiz O’na, hem de cihat etmeliyiz (çaba sarfetmeliyiz) yolunda.
“Allah kendi yolunda, duvarları birbine perçinlenmiş bir bina gibi, saf bağlıyarak çarpışanları sever. ” 61- Saff Suresi 4
