Bir avuç kırıntı zulamda… (deneme)
Naftalin kokulu aşklardan kalan son kırıntılardan temizlemeye kalktım zulamı, her kırıntı ayrı bir günü, ayrı bir anı hatırlattı geçmişten. Ne çok şey birikmiş meğer farkına varmadan.İşte şu kırıntı kızıl renk olan, kızıl ve mavinin buluştuğu çizgiden kalmış olmalı, şu cam gibi olan kırıntının görüş günlerinden kaldığı kesin, camdan bakışları anımsattığına göre.
Ne günler yaşamışım,ne acılar çekmişim meğer, bir sandık dolusu hüzün,çile ve efkar biriktirmişim,yeni bir sevda için hiç yer kalmamış, eskimiş solmuşlar ama varlıklarını korumuşlar, işte bir kırıntı gece yarıları sigaramla dertleştiğim zamanlardan, bir tane daha çınar altlarında yalnızlıkla demlendiğim günler kalma.
Belki hepsinde bir anı gizli ama artık ne fark eder ki, çoğu yaşanmış bitmiş, bir kaçı sadece hayallerden ibaret bu kırıntı kalabalığından kurtulmalıyım, belki de bu kalabalık yüzünden prangalarla bağlıymışım gibi yaşıyorum, bu yüzden yüzümün asıklığı, sessiz kalışım, ezikliğim bu kırıntılar yüzünden belki de…
Oysa yaşayabileceğim ne güzel günlerim olmuştu, kendimi geri çektiğim, görmezden geldiğim ne sevdalar yoluma çıkmıştı, hep bu kırıntılardan medet umduğum için ne güzellikleri elimin tersiyle ittim, kendime reva görmediğim acıları aslında ben kendi elimle toplamışım bohçama.Artık yeter yeni,güzel günler için yer açmalıyım zulamda. Benimde hakkım yaşamak…
